Geschreven door:
Corrie Blaauw
Oldambt, o wied, vlak laand.
O, ainzoam laand aan waddenkust.
Ik heb mit tie zo’n vaste baand.
Op die, mien grond, het ja mien waige rust.
–
Ligst slicht en stoer en oetgestrekt
Onder de spaigel van de zee;
Swaart of gries as haarfst aanbrekt.
Allain veujoars en summers hest op glee.
–
Din soest wind deur dien koorn, gruin of geel.
Din roesken din oaren as golven op zee.
Din wuiven ze weelderg en zetten ze meel.
–
O riek laand, ’smis, in gebeê
Stoa ik op diek en ik kiek
Verloren noar ales beneê.
Woar is dien begun, woar is dien èn?
O laand, din zucht ik swoar.
Al bist ‘smis kloeterg, stief en haard,
Ik kin ’t nait helpen, eerlieks woar:
Veur die allenneg klopt mie ’t haart!
Berend A. Koning
Meer informatie op: https://historischcentrumoldambt.nl/
Wilt u nog meer blogberichten lezen? Ga dan naar de pagina Nieuws.